Dolfijnen
3 augustus 2013 - Paramaribo, Suriname
Vandaag ging dan om vier uur de wekker. Maar we stonden meteen naast ons bedje, want we moesten nog heel wat doen. Rond een uur of vijf waren we klaar en rond half zes vertrokken we. Maar een half uurtje later dan gepland, dat viel best mee.
Maar nadat we een half uur hadden gereden stopt Guiliano op eens. O nee zegt hij,'ik ben me portemonnee vergeten'. Dus we keren weer om en rijden we terug naar het kinderhuis. Bij het kinderhuis waren alle kinderen nu ook al op. Zo hebben we toch nog afscheid kunnen nemen van de jongens. Dus eigenlijk vonden we het niet zo erg. Om half zeven vertrokken we dus voor de tweede keer naar Paramaribo. Dit keer was het al heel wat drukker op de weg. Allemaal mannetjes op motertjes die opweg waren naar hun werk. Het was een grappig gezicht.
Rond kwart over 10 waren we dan in het huis van oom Marcel. We hebben de koffers naar binnen gebracht en daarna zijn we gelijk de stad ingegaan. De stad is op loop afstand, dat is wel heel lekker. Eerst gingen we opzoek naar het bedrijf waar we een tour hadden gereserveerd. Nadat we eindelijk op het goede kerkplein stonden, konden we het bedrijfje niet vinden. Dus gingen we het maar vragen in een ander winkeltje. Die stuurde ons na het winkeltje ernaast. Maar dat was een notariaat, die stuurde ons weer een winkeltje verder. Toen kwamen we in een boekhandel. Die stuurde ons weer 1 winkeltje verder. Dit was dan eindelijk het goede winkeltje. Beetjes stom van ons dat we er al een paar keer voorbij waren gelopen. Uiteindelijk was de tour geregeld. Met nog een betrouwbare taxi nummer opzak, gingen we lekker naar winkelstraat.
In de winkelstraat zagen we een winkel waar ook kleding van het merk only was, dit merk hebben we ook in Nederland. Dat is heel bijzonder want hier hebben ze alleen maar van die Chineese troep. Dus wij stappen naar binnen. Alleen waren we de verkeerde deur ingegaan en stonden we opeens in het casino. Toch leuk dat we hier voor 18+ worden aan gezien :).
Nadat we lekker hadden rondgeslenterd gingen we opzoek naar een pinautomaat. Zo vroegen wij aan een man, meneer weet u waar we kunnen pinnen. Hierop kregen we het antwoord. Hiernaast. Heel dom natuurlijk want we stonden gewoon naast een pinautomaat.
Omdat we geen betere plek vonden om te eten gingen we maar na de mac. Nadat we onze bekers, die moest je zelf.vullen, helemaal tot aan het Randje gevuld hadden, konden we na vijf weken rijst, weer fast food eten. Maar blijkbaar zijn we dit niet meer gewend. Want het frietje van Margarethe waren niet meer zo lekker als eerst en Marianne was misselijk geworden van haar wrap. Of het nu aan de mac lag of omdat we het niet meer gewend waren, geen idee.
Om half vier werden we opgehaald met de taxi en gingen we opweg naar onze tour. De dolphine en sunset tour. De naam verklapt het al een beetje. We gingen met een bootje opzoek naar braak water dolfijnen. Dat zijn dolfijnen die leven in de stroming waar zoet en zout water bij elkaar komen. Er is 94% kans dat je de dolfijnen te zien krijgt. Maar nadat we een tijdje hadden gevaren, hadden we nog geen dolfijn gezien. Natuurlijk hoorde wij bij die vier procent. Dus gingen we eerst naar de plantage John en Margaretha om wat te eten en daar konden we even een rondje lopen in het dorpje. Maar lang bleven we niet, want de dolfijnen waren gespot. Het was een geniaal gezicht, iedereen in de boot stond met de camera al in de start houding om een foto te maken en de rest zat te klappen en riep wohoe wohoe. En ja daar waren de dolfijnen. Terwijl bij iedereen de foto's mislukte. Kon je toch prima genieten van de mooie dieren. Die het ons we moeilijk maakte om ze te vinden want elke keer doken ze ergens anders op. Toen kwam een dolfijn vlak naast en voor de boot zwemmen precies waar wij zaten. de dolfijn was nog geen meter van ons verwijderd dat was echt super mooi. Nadat wij ook een gelukte foto hadden, zijn we lekker gaan genieten van de dolfijnen. Daarna voeren we met zonsondergang weer terug. Het was een geweldige ervaring.
Terug in het huis, zou Guiliano ons tussen acht en half negen ophalen voor een ritje door de stad. Maar om negen uur geen spoor van Guiliano. Dus belde we, hij zou er over tien minuten zijn. Uiteindelijk was hij er om kwart voor tien. We reden over de grote brug in Paramaribo ( ben de naam even kwijt) als je over het topje van de brug was had je prachtig uitzicht over de stad. Overal zag je lichtjes. Hij liet nog wat dingetjes zien en rond half twaalf waren we thuis. We waren flink moe Guiliano verblijft ook ergens in Paramaribo, dus hij zou vandaag even afscheid komen nemen en dan ging hij terug naar Nickerie. Wij vermaken ons wel nog een paar daagjes in deze stad. We voelen ons na die vieren halve week in Nickerie echt even toerist en dat is soms best wel eens even lekker. Maar we missen de kindje nu al wel een beetje.
heel veel liefs
Maar nadat we een half uur hadden gereden stopt Guiliano op eens. O nee zegt hij,'ik ben me portemonnee vergeten'. Dus we keren weer om en rijden we terug naar het kinderhuis. Bij het kinderhuis waren alle kinderen nu ook al op. Zo hebben we toch nog afscheid kunnen nemen van de jongens. Dus eigenlijk vonden we het niet zo erg. Om half zeven vertrokken we dus voor de tweede keer naar Paramaribo. Dit keer was het al heel wat drukker op de weg. Allemaal mannetjes op motertjes die opweg waren naar hun werk. Het was een grappig gezicht.
Rond kwart over 10 waren we dan in het huis van oom Marcel. We hebben de koffers naar binnen gebracht en daarna zijn we gelijk de stad ingegaan. De stad is op loop afstand, dat is wel heel lekker. Eerst gingen we opzoek naar het bedrijf waar we een tour hadden gereserveerd. Nadat we eindelijk op het goede kerkplein stonden, konden we het bedrijfje niet vinden. Dus gingen we het maar vragen in een ander winkeltje. Die stuurde ons na het winkeltje ernaast. Maar dat was een notariaat, die stuurde ons weer een winkeltje verder. Toen kwamen we in een boekhandel. Die stuurde ons weer 1 winkeltje verder. Dit was dan eindelijk het goede winkeltje. Beetjes stom van ons dat we er al een paar keer voorbij waren gelopen. Uiteindelijk was de tour geregeld. Met nog een betrouwbare taxi nummer opzak, gingen we lekker naar winkelstraat.
In de winkelstraat zagen we een winkel waar ook kleding van het merk only was, dit merk hebben we ook in Nederland. Dat is heel bijzonder want hier hebben ze alleen maar van die Chineese troep. Dus wij stappen naar binnen. Alleen waren we de verkeerde deur ingegaan en stonden we opeens in het casino. Toch leuk dat we hier voor 18+ worden aan gezien :).
Nadat we lekker hadden rondgeslenterd gingen we opzoek naar een pinautomaat. Zo vroegen wij aan een man, meneer weet u waar we kunnen pinnen. Hierop kregen we het antwoord. Hiernaast. Heel dom natuurlijk want we stonden gewoon naast een pinautomaat.
Omdat we geen betere plek vonden om te eten gingen we maar na de mac. Nadat we onze bekers, die moest je zelf.vullen, helemaal tot aan het Randje gevuld hadden, konden we na vijf weken rijst, weer fast food eten. Maar blijkbaar zijn we dit niet meer gewend. Want het frietje van Margarethe waren niet meer zo lekker als eerst en Marianne was misselijk geworden van haar wrap. Of het nu aan de mac lag of omdat we het niet meer gewend waren, geen idee.
Om half vier werden we opgehaald met de taxi en gingen we opweg naar onze tour. De dolphine en sunset tour. De naam verklapt het al een beetje. We gingen met een bootje opzoek naar braak water dolfijnen. Dat zijn dolfijnen die leven in de stroming waar zoet en zout water bij elkaar komen. Er is 94% kans dat je de dolfijnen te zien krijgt. Maar nadat we een tijdje hadden gevaren, hadden we nog geen dolfijn gezien. Natuurlijk hoorde wij bij die vier procent. Dus gingen we eerst naar de plantage John en Margaretha om wat te eten en daar konden we even een rondje lopen in het dorpje. Maar lang bleven we niet, want de dolfijnen waren gespot. Het was een geniaal gezicht, iedereen in de boot stond met de camera al in de start houding om een foto te maken en de rest zat te klappen en riep wohoe wohoe. En ja daar waren de dolfijnen. Terwijl bij iedereen de foto's mislukte. Kon je toch prima genieten van de mooie dieren. Die het ons we moeilijk maakte om ze te vinden want elke keer doken ze ergens anders op. Toen kwam een dolfijn vlak naast en voor de boot zwemmen precies waar wij zaten. de dolfijn was nog geen meter van ons verwijderd dat was echt super mooi. Nadat wij ook een gelukte foto hadden, zijn we lekker gaan genieten van de dolfijnen. Daarna voeren we met zonsondergang weer terug. Het was een geweldige ervaring.
Terug in het huis, zou Guiliano ons tussen acht en half negen ophalen voor een ritje door de stad. Maar om negen uur geen spoor van Guiliano. Dus belde we, hij zou er over tien minuten zijn. Uiteindelijk was hij er om kwart voor tien. We reden over de grote brug in Paramaribo ( ben de naam even kwijt) als je over het topje van de brug was had je prachtig uitzicht over de stad. Overal zag je lichtjes. Hij liet nog wat dingetjes zien en rond half twaalf waren we thuis. We waren flink moe Guiliano verblijft ook ergens in Paramaribo, dus hij zou vandaag even afscheid komen nemen en dan ging hij terug naar Nickerie. Wij vermaken ons wel nog een paar daagjes in deze stad. We voelen ons na die vieren halve week in Nickerie echt even toerist en dat is soms best wel eens even lekker. Maar we missen de kindje nu al wel een beetje.
heel veel liefs
heel veel plezier nog in Paramaribo! Een goede en veilige terugreis gewenst.
groeten Rien en Madeleen
Ik zit nu op mijn werk met Zr. Francinie naast mij. Zij geniet mee met jullie verhalen. Je moet weten, deze zuster heeft 43 jaar in Suriname gewerkt en menig meisje heeft van haar kleding maken geleerd! Zuster werkte in een Hindoestaans internaat in Paramaribo. Fijne tijd nog even, groetjes en goede vlucht naar huis.
Een heel goede terugreis gewenst!
Zal wel een hele overgang zijn en wat zullen ze jullie, natuurlijk andersom ook, missen.
Lieve groeten van Job en Woutje
We hebben genoten van jullie levendige verhalen!