klussen
17 juli 2013
Elke dag is het weer een verrassing wat we gaan doen, we zijn gestopt met vooraf al plannen maken, want dat werkt niet in Suriname;)
We mochten vandaag de kasten plamuren, wat leuk was om te doen en zo voelen wij ons ook gelijk weer nuttig hier.
Na het plamuren heeft Marianne 2 uur stilgezeten zodat Nisha, een meisje van hier, haar haar kon invlechten. Margarethe heeft zich in de tussen tijd heerlijk vermaakt achter de computer. We zijn heel blij dat we de computers kunnen gebruiken, vooral omdat wifi het niet zo goed doet.
Vandaag aten we geen vlees en rijst, maar alleen maar groente met een sambal/pindakaas sausje. Dit viel niet heel goed in de smaak bij de jongens. Terwijl de jongste netjes (wel met tegenzin) zijn kouseband op at, aten de oudere jongens alleen het sausje op en lieten de groente liggen. Wij vonden dat ze gewoon hun groente op moesten eten, met het gevolg dat ze zich gingen verstoppen achter diepvriezen, in keukenkastjes, onder keukenblokken, achter deuren en schoolborden. Haha en dan hebben we het over jongens waarvan 1 een stuk langer is dan wij en de andere twee bijna even oud zijn als wij. Na verstoppertje gespeeld te hebben en de jongens nadat ze de groenten eindelijk in hun mond hadden en uiteindelijk buiten ons zicht weer hadden uitgespuugd, hebben we maar besloten dat we morgen gaan zorgen dat de jongens hun groente wel moeten opeten. We zijn benieuwd wat ze dan gaan uitspoken. Jaa mama's volgens mij hebben wij ons nooit in de keukenkastjes verstopt om onder onze groente uit te komen. Maar jullie hebben voorbeeldige kinderen want we eten elke dag netjes ons eten op :)
bij huiswerkbegeleiding heeft Margarethe de tafel van acht weer uitvoerig herhaald en Marianne heeft met een paar kids op de computer taal en rekenen geoefend.
Na het buitenspelen en het baden (zo noemen de hier douchen) van de kids. Mochten we ons weer ontfermen over de kleintjes. Die kleintjes vermoeien ons flink.... want stil spelen dat kennen ze hier niet. Ach ja kunnen we ook een keertje voor boze zusters spelen.
We verwachten dat me morgen gaan schilderen, maar ja zoals het hier elke dag gaat we hebben geen idee hoe de dag gaat lopen. Het enige wat altijd hetzelfde is zijn de kinderstemmetjes in de vroege morgen die elke ochtend weer liedjes zingen.
Heel veel liefs uit Suriname
We mochten vandaag de kasten plamuren, wat leuk was om te doen en zo voelen wij ons ook gelijk weer nuttig hier.
Na het plamuren heeft Marianne 2 uur stilgezeten zodat Nisha, een meisje van hier, haar haar kon invlechten. Margarethe heeft zich in de tussen tijd heerlijk vermaakt achter de computer. We zijn heel blij dat we de computers kunnen gebruiken, vooral omdat wifi het niet zo goed doet.
Vandaag aten we geen vlees en rijst, maar alleen maar groente met een sambal/pindakaas sausje. Dit viel niet heel goed in de smaak bij de jongens. Terwijl de jongste netjes (wel met tegenzin) zijn kouseband op at, aten de oudere jongens alleen het sausje op en lieten de groente liggen. Wij vonden dat ze gewoon hun groente op moesten eten, met het gevolg dat ze zich gingen verstoppen achter diepvriezen, in keukenkastjes, onder keukenblokken, achter deuren en schoolborden. Haha en dan hebben we het over jongens waarvan 1 een stuk langer is dan wij en de andere twee bijna even oud zijn als wij. Na verstoppertje gespeeld te hebben en de jongens nadat ze de groenten eindelijk in hun mond hadden en uiteindelijk buiten ons zicht weer hadden uitgespuugd, hebben we maar besloten dat we morgen gaan zorgen dat de jongens hun groente wel moeten opeten. We zijn benieuwd wat ze dan gaan uitspoken. Jaa mama's volgens mij hebben wij ons nooit in de keukenkastjes verstopt om onder onze groente uit te komen. Maar jullie hebben voorbeeldige kinderen want we eten elke dag netjes ons eten op :)
bij huiswerkbegeleiding heeft Margarethe de tafel van acht weer uitvoerig herhaald en Marianne heeft met een paar kids op de computer taal en rekenen geoefend.
Na het buitenspelen en het baden (zo noemen de hier douchen) van de kids. Mochten we ons weer ontfermen over de kleintjes. Die kleintjes vermoeien ons flink.... want stil spelen dat kennen ze hier niet. Ach ja kunnen we ook een keertje voor boze zusters spelen.
We verwachten dat me morgen gaan schilderen, maar ja zoals het hier elke dag gaat we hebben geen idee hoe de dag gaat lopen. Het enige wat altijd hetzelfde is zijn de kinderstemmetjes in de vroege morgen die elke ochtend weer liedjes zingen.
Heel veel liefs uit Suriname
Wat ontzettend leuk om jullie verhalen te lezen. Wat een prachtige ervaring voor jullie.
Geniet er maar van!!
Hartelijke groeten Jetty
Erg leuk jullie verhalen. Fijne tijd daar.
Hartelijke groet,
Mieke, Richard, Josefien en Frank.